Een klein verschil tussen de golden retriever en de labrador: de laatste is nog vele jaren bovenaan de meest geregistreerde rassen van de American Kennel Club gebleven. De golden retriever moet genoegen nemen met nummer 3. Hoewel deze twee zeer populaire hondenrassen veel gemeen hebben, zijn ze niet uitwisselbaar, afgezien van vachtkleur. Bepaalde eigenschappen kunnen u helpen te beslissen welk ras de hond voor u is.
Origins van het ras
De Labrador-retriever is ontstaan in de Nieuwe Wereld, hoewel hij verfijnd was in de Oude Wereld. De voor het eerst ontwikkelde in Newfoundland, Labs werden geïmporteerd in Engeland in het begin van de 19e eeuw en werden door de graaf van Malmesbury gefokt in de waterminnende sport honden die tegenwoordig bekend zijn. In 1917 herkende de AKC de Labrador-retriever.
Een nog recenter ras, de golden retriever stamt af van golf-gecoate en flat-coated retrievers, samen met setters. De Britse Lord Tweedmouth was op zoek naar een gele sporthond aan het eind van de 19e eeuw en in 1932 werd de golden retriever door de AKC erkend.
Verschillen in grootte
Op volwassen leeftijd staan mannelijke golden retrievers tussen 23 en 24 inches lang aan de bovenkant van de schouder, met vrouwtjes iets kleiner op 21,5 tot 22,5 inch hoog. Mannetjes wegen tussen 65 en 75 pond, en vrouwtjes 55 tot 65 pond.
Wanneer volgroeide, mannelijke Labrador-retrievers staan tussen 22,5 tot 24,5 inch, met een gewicht tussen 65 en 80 pond. Female Labs variëren tussen 21,5 tot 23,5 centimeter lang, met een gewicht van 55 tot 70 pond.
Vacht en kleur
Hoewel je een Black of Chocolate Lab voor een golden retriever niet zou verwarren, is het gele Lab een ander verhaal. De rasstandaard voor een geel labo stelt dat de hond in kleur kan variëren van "vosrode tot lichte crème", met schaduwvariaties op de rug, oren en buik. De jas van de golden retriever is een "rijke, glanzende gouden van verschillende tinten." Als de kleur niet helpt, bepaal dan welke is, kijk naar de vacht. Hoewel dicht, de jas van het lab is recht en kort. De vacht van de gulden is golvend of recht, met bevedering op de achterkant van de voorpoten en de buik en zware bevedering onder de staart, de voorkant van de nek en de achterkant van de dijen.
temperamenten
De American Kennel Club beschrijft de golden retriever als 'toegewijd, vriendelijk en intelligent' en de labrador als 'actief, vriendelijk en extravert'. Naast vriendelijk zijn alle andere bijvoeglijke naamwoorden ook van toepassing op beide rassen. Zowel Labs als goldens kunnen overweg met kinderen, andere honden en katten. Ze zijn allebei gemakkelijk te trainen en houden ervan om te behagen. Beide hebben veel beweging nodig. Het goud heeft de neiging om iets rustiger te zijn dan het Lab, maar dat varieert tussen individuen. Omdat hun temperamenten zo op elkaar lijken, kunnen andere overwegingen je keuze beïnvloeden. Bijvoorbeeld, terwijl beide honden werpen, werpt de gouden meer overvloedig en vereist meer verzorging dan het Lab.
Gezondheidsproblemen
Beide honden hebben een vergelijkbare levensduur, ongeveer 10 tot 13 jaar, waarbij het lab vaker zal leven. Terwijl kanker komt voor in labrador retrievers, het is heel gebruikelijk in de gouden. Het ras heeft de ongelukkige bijnaam "kankerretriever" verdiend. Typen kanker die het meest frequent goldens aantasten, zijn onder meer: osteosarcoom - of botkanker - hemangiosarcoma, een kanker van de bloedvaten en lymfesarcoom.
Beide rassen zijn gevoelig voor de aangeboren aandoeningen van heup en elleboogdysplasie, waarvoor chirurgische correctie nodig kan zijn. Epilepsie komt ook voor in beide rassen, zoals ook cataracten en progressieve retinale atrofie, waardoor honden blind worden. Sommige Labs worden geboren met de hartkwaal tricuspidalisklep dysplasie, wat al dan niet problemen kan veroorzaken. Sommige honden lijken onaangetast, terwijl anderen bezwijken. Goldens kunnen erven subvalvulaire aortastenose, wat kan resulteren in flauwvallen of de hond kan doden.
