"Ik zou graag een Oscar Meyer-worstje zijn, dat zou ik echt graag willen zijn, want als ik een Oscar Meyer-worstje zou zijn, zou iedereen verliefd op me zijn." Als je van een bepaalde leeftijd bent, moet je die jingle zeker herinneren. Of je nu dol bent op hotdogs of niet, het is waarschijnlijk dat er een glimlach op je gezicht verschijnt als je de worstjehond ziet, beter bekend als de teckel. Deze dappere kleine honden hebben dat effect op mensen.
Ze zijn inderdaad dapper. Teckels gaan langs veel bijnamen, maar teckel betekent "dassenhond". Dassen zijn wrede dieren, maar ze zijn geen match voor een doxie in volledige jachtmodus. Hoewel teckels nog steeds een sterk jachtinstinct hebben, zijn ze tegenwoordig vaker gezelschapsdieren, en er zijn veel soorten om uit te kiezen.
Standaard en miniatuur
Doxies zijn er in twee maten: standaard en miniatuur. De Amerikaanse Kennel Club-norm voor de grotere maat bepaalt een hond met een gewicht tussen 16 en 32 pond op de vervaldag, terwijl het miniatuur niet meer dan 11 pond kan wegen als het eenmaal de eerste verjaardag is gepasseerd. Er is geen hoogtebegrenzing voor beide typen, maar doxies staan bekend als laag bij de grond. Anders dan de maat, standaard en miniatuur teckels zijn veel hetzelfde uiterlijk.
De drie lagen
Doxies worden gevonden met drie verschillende vachtvariëteiten. De korte, gladde vacht is waarschijnlijk de bekendste, maar het ras kan ook een draadharig of langharig type dragen. Canna-Pet merkt op dat de draadharige variëteit waarschijnlijk het gevolg was van het kruisen van de originele teckel met een draadharige terriër. Omdat de doxie als jachthond werd gefokt, bood deze ruwere jas extra bescherming tijdens het veldwerk.
De ruwharige teckel sport gezichtshaar, heel erg zoals terriërrassen. Er is een ruwe buitenlaag met een zachtere ondervacht. De langharige doxie kwam ook tot stand als een kruising met andere jachtrassen, met name spanielen. Het resultaat is recht of enigszins golvend haar dat lang is op de buik, de achterkant van de benen, de nek en die hondenachtige teckeloren.
Teckelkleuren
Hoewel rood en zwart-bruin de meest voorkomende doxiekleuren zijn, vormen ze slechts het topje van het kleurenpalet van de worstjeshond. De rasstandaard maakt een crèmekleurige crème met één kleur mogelijk en dubbele tinten zwart, chocolade, grijs, fawn en "wild zwijn", waarvan de laatste alleen op draadharige doxies voorkomt en een mix is van zwart, goud en bruin haren. Dubbelgekleurde doxies hebben punten met tan of crème markeringen over de ogen, aan beide kanten van de kaak, het binnenoor, de borst, achter en binnen de voorpoten, de poten en de anus. Een derde tot de helft van de staart bestaat ook uit deze lichtere tinten.
Teckel patronen
Doxie-jassen kunnen in vier specifieke patronen voorkomen. Merle, ook bekend als dapple, is een lichter patroon dat contrasteert met de donkerdere basislaag van de hond. Brindle treedt op wanneer er donkere strepen aanwezig zijn over het hele lichaam, hoewel bij sommige honden stroming alleen zichtbaar is in hun kleurpunten. Sable teckels hebben een rode basislaag met een "uniforme donkere overlay", volgens de AKC. Het gevlekte patroon is dat van witte vlekken boven een andere primaire vachtkleur.
Officieel versus onofficieel
De AKC-standaard staat niet toe dat doxies van bepaalde tinten of markeringen verschijnen in de showring. De standaard wijst erop dat puur witte teckels worden gediskwalificeerd, net als de meeste andere kleuren dan geblakerd met een hoeveelheid wit anders dan een klein plekje op de borst. Hetzelfde geldt voor doxies met blauwe ogen. Deze dieren bestaan, en zijn goede huisdieren, maar worden niet herkend door de AKC.
