Alle honden kunnen worden getroffen door bacteriële dermatitis, ringworm of schurft, maar volgens de Canine Inherited Disorders Database (CIDD) zijn Duitse doggen gevoelig voor de volgende erfelijke huidziekten: acral lik dermatitis, demodicose, hypothyreoïdie, histiocytoom en zinkgevoelige dermatose.
demodicosis
Veel gezonde honden dragen kleine aantallen van de Demodex canismijt, maar een erfelijke immuundefect in Duitse Doggen zorgt ervoor dat deze mijt zich vermenigvuldigt, zegt de CIDD, en kan gelokaliseerde plekken van rode, schilferige huid en haaruitval of vooruitgang in de meer ernstige gegeneraliseerde demodicose veroorzaken. Gelokaliseerde demodicose wordt gezien bij Duitse Dogs, die 3 tot 6 maanden oud zijn, meestal op het gezicht of de voorpoten. Dit verdwijnt meestal vanzelf.
Gegeneraliseerde demodicose wordt zichtbaar van 3 tot 12 maanden en verspreidt zich over de hele hond. Secundaire infecties treden op en resistente bacteriën kunnen de behandeling compliceren. Sommige honden ontwikkelen de vlekken op hun voeten, die gemakkelijk geïnfecteerd en pijnlijk worden. Demodicose is een huidaandoening die zich niet zal verspreiden naar andere huisdieren of mensen.
hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie is gebruikelijk bij Duitse Doggen. Het kan een aangeboren of een verworven aandoening zijn. De aangeboren toestand kan worden geïdentificeerd door de onvolgroeide groei van Duitse Dog-pups, stelt CIDD. Ze ontwikkelen ook andere afwijkingen vanwege het gebrek aan schildklierhormonen, en ernstig aangetaste pups sterven voor het spenen. Congenitale hypothyreoïdie kan worden behandeld als het wordt gevangen voordat de hond ouder wordt dan 3 tot 4 maanden. Verworven hypothyreoïdie wordt duidelijk bij honden van middelbare leeftijd, van ongeveer 4 tot 10 jaar oud. Veranderingen in de vacht van de Duitse Dog zijn de eerste aanwijzingen-symmetrische haaruitval, droog haar of vettig haar. Je Duitse dog zal de rest van zijn leven schildkliervervangende hormonen nodig hebben.
Histiocytomas
Histiocytomen zijn goedaardige tumoren die op de oren, het hoofd of de ledematen van Duitse Doggen groeien, meestal wanneer ze jonger zijn dan 2. Deze huidziekte vormt geen gezondheidsrisico tenzij de tumoren jeuken en uw Duitse doga kauwt of zich zorgen maakt. De meeste histiocytomen verdwijnen vanzelf en ze kunnen ook worden verwijderd door een traditionele operatie of door te worden bevroren.
Zinc-responsieve dermatose
Duitse doggen, samen met enkele andere hondenrassen, lijken een hogere vereiste voor zink te hebben, stelt CIDD. Deze huidaandoening treedt meestal op rond de puberteit en verschijnt als korstvorming, roodheid en schilfering rond de ogen en de snuit. De plekken kunnen ook op de voetzolen en rond de anus en vulva voorkomen. Haaruitval treedt ook op en de huid jeukt in ongeveer de helft van de gevallen. Zinkgevoelige dermatose kan gemakkelijk worden behandeld met zinksupplementen.
Acral Lick Dermatitis
Acral lik dermatitis is ook bekend als lik granulomas. Duitse doggen behoren tot de hondenrassen die vaak last hebben van deze huidziekte. Honden zullen voortdurend naar een gebied in de benen likken totdat het open, rauw en huilend wordt. Het kan zweren en kwetsbaar zijn voor secundaire infecties. Er wordt aangenomen dat intelligente rassen gemakkelijk verveeld en gefrustreerd kunnen raken en bijdragen aan acral lik-dermatitis. Andere theorieën over de oorzaak ervan zijn erfelijke sensorische zenuwstoornis en obsessief-compulsieve stoornis. Likgranulomen zijn moeilijk te behandelen. Uw dierenarts kan u angststoornissen of antidepressiva voorschrijven, u helpen om de omgeving van uw hond te verrijken of gedragstechnieken te proberen.
