In tegenstelling tot zoogdieren hebben duiven geen zichtbare voortplantingsorganen, maar het is mogelijk om hun geslachten te raden op basis van gedrag en verschillen in hun uiterlijk. Om absoluut zeker te zijn, dient u een verenmonster in voor genetische tests.
Het is een man
Je kunt mannelijke duiven niet van een vrouw onderscheiden op basis van kleur. Het is mogelijk om het geslacht van duiven visueel te bepalen op basis van uiterlijk en gedrag, maar deze indicatoren zijn op zijn best opgeleide gissingen. De lichamen van mannelijke duiven zijn robuuster; mannen hebben dikkere halzen en bredere hoofden. Mannetjes hebben de neiging om hun staarten lager te dragen en zullen ze uitwaaieren als ze stutten om een vrouw te imponeren.
Mannelijke duiven zoeken vrouwtjes na door hen te achtervolgen en te stutten om indruk op ze te maken. Ze kunnen draaien in cirkels of van links naar rechts terwijl ze luid koeren en hun hoofd op en neer dobberen. Mannen houden hun partners in de gaten om ervoor te zorgen dat geen andere mannetjes hen bevechten. Mannelijke duiven kunnen vrouwen naar een nest drijven of weg van andere duiven door te achtervolgen en te pikken.
Het is een vrouw
Volwassen vrouwelijke duiven, met hun typisch slankere lichamen en smallere hoofden dan mannetjes, hebben de neiging hun staart vlak boven hun lichaam of hoger te dragen - dit is echter niet van toepassing op duivenrassen zoals fantails die gefokt zijn om hun staarten verticaal te dragen. Wanneer ze bang zijn in het gezelschap van hun partners, proberen vrouwelijke duiven zich te verbergen onder hun vrienden.
Vrouwtjes duiven zullen hun vrienden om voeding vragen door rond de snavel van het mannetje te pikken. Dit gedrag lijkt op kussen; het gebeurt meestal vlak voordat een paar duiven paren. Het vrouwtje accepteert het eten door het mannetje en kruipt vervolgens laag om paring mogelijk te maken. Vrouwelijke duiven zijn minder vocaal dan mannetjes, maar zullen coo om hun vrienden of gegrom te begroeten als een waarschuwing voor degenen die hun nesten naderen.
Gedrag nesten
Duiven paren voor het leven; ze delen de zorg voor hun eieren en jongeren. Een vrouwelijke duif zit meestal van laat in de middag tot halverwege de ochtend op haar eieren. Wanneer het mannetje terugkeert naar het nest, ontmoet hij de coos en stutten. Hij zit op het nest van halverwege de ochtend tot laat in de middag.
Zowel mannetjes als vrouwtjes voeden hun jongen een uitgebraakt mengsel van voedsel. Zowel mannelijke als vrouwelijke duiven verdedigen hun nest door te pikken, indringers met hun vleugels te slaan en grommende of grommende geluiden te maken.
Waarnemen van groeps- en paargedragingen
Het observeren van duiven die handelen binnen een paar of een groep van drie of meer kunnen helpen om het geslacht te bepalen. Met twee mannen en een vrouw kun je zien hoe de mannetjes het vrouwtje bejegenen door te stuiten en te koeren; de twee mannen kunnen ook ruziën.
Vrouwelijke duiven zijn meestal volgzaam; ze zijn niet agressief met andere duiven, tenzij ze vol zijn of hun nest en jongen beschermen. Als twee vrouwtjes en een man samen worden gekooid, kan het mannetje proberen om te streven naar paren met beide vrouwtjes, of hij kan een van de vrouwtjes selecteren als zijn partner en de enkele vrouwelijke vogel kan worden genegeerd of aangevallen door het paar met de koppeling.
Een groep vrouwtjes zal waarschijnlijk minder agressie vertonen ten opzichte van elkaar en kan onbevruchte eieren leggen. Dit bewijst alleen maar dat één of meerdere vogels binnen een groep vrouwelijk zijn - tenzij je het leggen van eieren observeert, kun je niet zeker weten welke duif ze heeft gelegd.
Twee samengevatte duiven van hetzelfde geslacht kunnen een mannelijke en vrouwelijke rol aannemen, waarbij één vogel zijn eigen genderrol aanneemt en de andere de rol aanneemt van het andere geslacht. Als dit gebeurt met twee mannetjes, zult u nooit eieren vinden.
Het aantal eieren dat in een paar of groep wordt gelegd, is niet altijd een nauwkeurige indicator van geslacht. Duiven leggen meestal twee eieren per koppeling, maar sommige vrouwtjes leggen één ei; af en toe mag een duif er drie leggen. Zieke of gestreste vrouwtjes mogen geen eieren leggen, zelfs niet als ze worden gecombineerd met een mannetje.
Methoden voor het bepalen van het geslacht
Duivenhouders kunnen een methode gebruiken om hun duiven te gebruiken, genaamd vingervibratie, waarbij een vinger tussen de ontluchtingsbeenderen moet worden geplaatst. De ruimte tussen aarsbotten op een mannelijke duif is typisch smaller dan bij een vrouwtje, die breder zijn geplaatst om eieren te leggen. Vanwege verschillen in anatomie en rasstructuur is deze methode onnauwkeurig en wordt deze niet aanbevolen tenzij uitgevoerd door een aviaire dierenarts.
DNA-testen is de enige 100 procent accurate methode om duiven te sexen, tenzij je een vrouwtje ziet dat een ei legt. DNA-testen bepalen geslacht door een monster van een bloed of veren van een specimen te analyseren. Het testen van een veermonster is veiliger en heeft de voorkeur boven het testen van bloedmonsters.
