Heupdysplasie bij honden

Heupdysplasie is een veel voorkomend gezondheidsprobleem bij honden. Deze orthopedische aandoening is het gevolg van een abnormale ontwikkeling van één of beide heupgewrichten, wat leidt tot instabiliteit en degeneratie van de gewrichten. Heupdysplasie kan een of beide ledematen aantasten en kan variëren van mild tot ernstig.

Wat is Canine heupdysplasie?

Het heupgewricht is essentieel een kogelgewricht met twee hoofdcomponenten:

1. Femorale kop: een kogelvormige formatie aan de bovenkant van de achterbenen
2. Acetabulum: een afgeronde aansluiting in het bekkenacetabel

In een normaal functionerend heupgewricht rust de heupkop in het acetabulum en beweegt soepel met behulp van kraakbeen, gewrichtsvloeistof en spieren.

Wanneer een hond heupdysplasie heeft, ontwikkelt het heupgewricht zich niet goed. De heupkop past slecht in het acetabulum (of helemaal niet) en er is laksheid in de heupspieren. Het gewricht is onstabiel, dus de beweging van het been veroorzaakt overmatige wrijving in het gewricht, wat leidt tot verdere misvorming. In de loop van de tijd slijt het kraakbeen in het gewricht. Het heupgewricht ontwikkelt uiteindelijk artrose, inclusief abnormale benige groeisels, osteophyten genaamd. De schade in het gewricht maakt het geleidelijk moeilijker voor de hond om het been te bewegen zonder pijn en beperkte bewegingsvrijheid.

Oorzaken van heupdysplasie bij honden

Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden. De primaire oorzaak is erfelijkheid (overgeërfde eigenschap). Verschillende hondenrassen zijn vatbaar voor heupdysplasie, waarvan de meeste grote rassen zijn. De volgende zijn slechts enkele hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie:

• Labrador Retrievers
• Golden Retrievers
• Duitse herders
• Rottweilers
• Duitse doggen
• Mastiffs

Gerenommeerde fokkers van deze gepreponeerde hondenrassen laten de heupen van hun honden vaak screenen en certificeren via de Orthopaedic Foundation for Animals of PennHip voordat ze worden gefokt. Screening omvat het nemen van nauwkeurig gepositioneerde röntgenfoto's van de heupen, meestal gedaan onder sedatie. Honden kunnen worden gecertificeerd na de leeftijd van twee jaar. Radiografieën die al op de leeftijd van vier maanden zijn genomen, kunnen echter de gevoeligheid van een hond voor heupdysplasie onthullen.

Een bijdragende factor aan de ontwikkeling van heupdysplasie bij honden is een snelle groei (vaak als gevolg van voedingsfactoren). Dit is een deel van de reden dat veel eigenaren van grote rassen speciaal geformuleerd puppyvoedsel van groot ras kiezen. Vraag uw dierenarts of groot rasvoer geschikt is voor uw puppy.

Hoewel obesitas geen heupdysplasie veroorzaakt, kan het de symptomen aanzienlijk verhogen. Als uw hond aanleg heeft voor heupdysplasie of is gediagnosticeerd, zorg er dan voor dat u zijn gewicht onder controle houdt om de symptomen zo klein mogelijk te houden.

Tekenen van Canine heupdysplasie bij honden

De primaire symptomen van heupdysplasie bij honden zijn heuppijn, hinkend, moeite met opstaan ​​en springen, moeite met oefenen en spierverlies in de ledematen. Honden met lichte heupdysplasie kunnen geen tekenen vertonen. Naarmate de heupdysplasie vordert, kunnen de tekenen plotseling of geleidelijk optreden. Tekenen blijven na verloop van tijd vaak verslechteren naarmate de ziekte vordert. Artritis kan secundair aan heupdysplasie optreden, vooral bij oudere honden.

Houd er rekening mee dat de tekenen van heupdysplasie vergelijkbaar kunnen zijn met de tekenen van andere gezondheidsproblemen bij honden. als u deze of andere tekenen van ziekte opmerkt in uw hond, neem dan contact op met uw dierenarts voor een afspraak.

Diagnosticering van heupdysplasie bij honden

Wanneer u uw hond naar de dierenarts brengt voor tekenen van heuppijn of heupdysplasie, begint uw dierenarts met het grondig onderzoeken van uw hond. Dit omvat manipulatie van de gewrichten en observatie van het looppatroon van uw hond. Vervolgens zal uw dierenarts waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de heupen, achterbenen en mogelijk de wervelkolom van uw hond aanbevelen. Een juiste positionering is uiterst belangrijk om een ​​nauwkeurige diagnose te verkrijgen. Dit kan voor veel honden moeilijk zijn, vooral als ze pijn hebben. Veel honden moeten worden gesedeerd voor goed geplaatste röntgenfoto's.

Zowel het onderzoek als de röntgenfoto's zijn essentieel om heupdysplasie bij honden goed te kunnen diagnosticeren. Houd er rekening mee dat andere orthopedische problemen kunnen worden ontdekt als de primaire oorzaak voor de tekens van uw hond. Heupdysplasie kan incidenteel worden ontdekt, maar er kan een ander probleem zijn dat behandeling vereist, zoals kruisbandletsel of patellaluxatie. Dit is de reden waarom het onderzoek zo belangrijk is.

Over het algemeen vallen honden met heupdysplasie in een van de twee categorieën:

1. Jonge honden met significante heuplaxiteit maar geen artritis
2. Volwassen honden die artritis in de heupen hebben ontwikkeld, secundair aan heupdysplasie

Als uw hond de diagnose heupdyspalsie heeft, zijn er opties voor behandeling. Aanbevelingen zullen gebaseerd zijn op de ernst van de ziekte plus de leeftijd, grootte en algehele gezondheid van uw hond. In sommige gevallen is medische behandeling de volgende stap. Of, uw dierenarts kan u doorverwijzen naar een dierenarts voor verdere evaluatie.

Canine heupdysplasie behandeling

Wanneer heupdysplasie mild tot matig is, kunnen medische behandeling en fysiotherapie zeer nuttig zijn. In de meeste gevallen reageren volwassen honden met secundaire artritis eerder op medische behandeling dan de jongere zonder artritis.

Het doel van medische therapie is om de symptomen te verzachten en de progressie van de ziekte te vertragen. Er is geen medische remedie voor heupdysplasie.

• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, gewrichtssupplementen en / of ziektemodificerende artrose-geneesmiddelen kunnen uw hond wat verlichting bieden.
• Van fysiotherapie is bekend dat het veel honden helpt spiermassa op te bouwen, waardoor ze de kracht en het bewegingsbereik verbeteren.
• Regelmatige oefeningen met weinig impact kunnen uw hond ook helpen de spiermassa te behouden en de stijfheid te verminderen.
• Als uw hond te zwaar is, kan gewichtsverlies de symptomen aanzienlijk verbeteren. Zachte beweging en verandering van voedingspatroon zijn essentieel voor gewichtsverlies.

De zorg voor honden met heupdysplasie lijkt veel op de zorg voor mensen met artritis. Misschien wilt u bepaalde accommodaties voor uw hond maken om zijn kwaliteit van leven te verbeteren. Aanpassingen aan de omgeving van uw hond kunnen in de meeste gevallen nuttig zijn.

• Plaats matten op gladde vloeren. Deze kunnen uw hond helpen grip te krijgen. Overweeg in elkaar grijpende oefenmatten of yogamatten.
• Probeer een orthopedisch hondenbed. Overweeg een verwarmd bed tijdens koud weer. Zorg ervoor dat het bed ondersteunend en zacht is, maar niet te moeilijk om erin en eruit te komen. Traagschuim bedden zijn een geweldige optie.
• Houd de nagels van je hond kort. Lange nagels kunnen het voor honden nog moeilijker maken om grip te krijgen op gladde oppervlakken. Regelmatige nagelafwerkingen zijn essentieel. Beter nog, overweeg nagels te deponeren met een rotatiegereedschap.
• Gebruik hellingen waar nodig. Het plaatsen van een hellingbaan in plaats van een trap of om uw hond te helpen in de auto te stappen, vermindert de pijnlijke inspanning en inspanning van traplopen en springen.
• Hulpsystemen gebruiken. Als uw hond aan de achterkant zwak is, zoek dan naar een soort slinger om de achterste ledematen te plaatsen. Sommige mensen gebruiken een opgerold laken of deken. Als de problemen aanhouden, wilt u misschien een speciaal product kopen

Als uw hond wordt gediagnosticeerd met ernstige heupdysplasie, kunnen bovenstaande tips nuttig zijn. Chirurgie wordt echter vaak beschouwd als de beste behandelingsoptie voor ernstige heupdysplasie, vooral bij jongere honden zonder artritis.

Chirurgie voor heupdysplasie bij honden

Er zijn verschillende chirurgische opties voor de behandeling van heupdysplasie bij honden. Uw dierenarts heeft u waarschijnlijk doorverwezen naar een dierenarts die is gecertificeerd door de ACVS. Deze chirurg zal met je praten, je hond onderzoeken en de röntgenfoto's bekijken. In sommige gevallen worden extra röntgenfoto's of andere diagnostische tests aanbevolen. Vervolgens zal de chirurg verschillende factoren overwegen, zoals grootte, leeftijd, ernst van de ziekte en risicofactoren, voordat hij de juiste behandelingsmethode voor uw hond bepaalt.

Als een operatie wordt aanbevolen, wordt waarschijnlijk een van de volgende chirurgische ingrepen uitgevoerd:

Juvenile Pubic Symphysiodesis: deze procedure wordt uitgevoerd bij zeer jonge puppy's (idealiter jonger dan 18 weken) die zeer vroege tekenen van heupdysplasie vertonen, zoals bevestigd door speciaal geplaatste röntgenfoto's. JPS is bedoeld om de vorm van het bekken te veranderen en de groei van het schaambeen (een deel van het bekken) te stoppen. Dit zou de laxiteit van het gewricht moeten verminderen door een betere bedekking van het balgedeelte van het gewricht mogelijk te maken en de heupen meer normaal te laten ontwikkelen naarmate de pup groeit. JPS is een vrij kleine procedure die slechts een kort ziekenhuisverblijf vereist (sommige honden kunnen dezelfde dag naar huis gaan).

Bekkenbodomotomie: Dubbele of driedubbele bekkenbodemoperatie (DPO / TPO) is een optie voor jongere honden met heupdysplasie maar geen artritis. Tijdens een DPO of TPO wordt het bekkenbeen op twee of drie plaatsen gesneden. De chirurg roteert de bekkensegmenten en kan deze vastzetten met platen en schroeven. Het resultaat is een betere bal-in-socket-pasvorm, die de laxiteit van de heup vermindert. Als de heuplaxiteit ernstig is, is dit waarschijnlijk niet de beste chirurgische optie.

Femoral Head Ostectomy: tijdens een FHO verwijdert de chirurg de kop van het dijbeen, inclusief het balgedeelte van het heupgewricht, zodat er geen pijnlijkere beweging meer is van het abnormale gewricht. De FHO laat geen gewricht achter op de heup; in plaats daarvan is het ontworpen om de spieren in dat gebied in staat te stellen zich aan te passen en het been te ondersteunen. Tijdens herstel veranderen de spieren in het heupgebied de manier waarop het been en het bekken tijdens het bewegen functioneren. De FHO zal niet resulteren in een volledig normale heupfunctie, maar het zal de pijn veroorzaakt door heupdysplasie sterk verminderen. FHO wordt over het algemeen echter niet aanbevolen voor grotere honden vanwege het feit dat er geen echte verbinding meer is. Verhoogd gewicht maakt het moeilijker voor de spieren in dat gebied om de ondersteuning te vormen die nodig is zonder een heupgewricht.

Totale heupprothese: THR is een ingrijpende operatie waarbij de misvormde bal en socket worden verwijderd en vervangen door implantaten (gemaakt van metaal en plastic). De implantaten zijn ontworpen om net als een normaal functionerende heup te passen en laten over het algemeen een volledig bewegingsbereik toe. Succesvolle THR-chirurgie geneest heupdysplasie, elimineert heuppijn en laat het heupgewricht normaal functioneren. THR kan niet worden uitgevoerd op jongere honden, omdat ze zich nog steeds aan het ontwikkelen zijn. Als u een jonge hond heeft en uw chirurg THR aanbeveelt, zal uw hond medisch worden behandeld totdat hij volwassen genoeg is voor de chirurgische ingreep. Omdat THR zo'n grote chirurgische ingreep is, wordt het meestal alleen aanbevolen voor de ernstigste gevallen.

Na de heupchirurgie van uw hond

Uw hond zal na een operatie moeten herstellen, zodat hij op de juiste manier kan genezen en de best mogelijke functie kan terugkrijgen. De hersteltijd hangt af van het type operatie dat is uitgevoerd en de individuele mate van genezing van uw hond. Oefeningbeperking is vereist, maar uw hond zal ook de heupen op een gecontroleerde manier moeten bewegen. Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel van het herstelproces, of u het thuis doet met instructies van uw dierenarts, of u neemt uw hond mee naar een hondenrevalidatiebehandelaar.

Welke optie is geschikt voor uw hond?

Praat met uw dierenarts of dierenarts over de verwachte risico's, hersteltijden, slagingspercentages en kosten van de aanbevolen opties, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen. Overweeg in geval van twijfel om een ​​second opinion te vragen. Chirurgie is een serieuze stap die men niet lichtvaardig moet nemen. Overweeg alle factoren voordat je naar binnen springt. Je hond zal je er dankbaar voor zijn.

Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Raadpleeg voor vragen over gezondheid altijd uw dierenarts, aangezien deze uw huisdier heeft onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kent en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kan doen.