Parasieten van de een of andere vorm zijn overal op de planeet. Dit is met name waar in de oceanen van de wereld en daarom geldt het ook in een zoutwateraquarium. Een van de meest voorkomende parasieten in de wereld van het zeewateraquarium is Cryptocaryon irritans (Cryptocaryon), een ciliate, protozoaire parasiet die een ziekte veroorzaakt die bekend staat als marine "ich" of mariene "white spot" -ziekte in zowel wilde als gekweekte zeevissen. Cryptocryon infecteert veel verschillende vissoorten, maar lijkt bij bepaalde soorten vaker voor te komen.
Crytocaryon Irritans kent vier verschillende fasen in zijn leven
Theronts is de fase waarin vrij zwemmende tomieten, die zijn vrijgekomen uit hun cysten die zich op de bodem van de oceaan bevonden (of substraat van het aquarium), hechten aan de huid of in de kieuwen van de gastheervis. Deze tomieten banen zich in de huid of kieuwen en omhullen zichzelf in een beschermende cyste waar ze zich voeden met de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis. De tomieten kunnen in dit stadium zonder gastheer gedurende tien tot elf dagen overleven. Op dit punt zijn veel van de top ich en andere uitwendige visparasietbehandelingen effectieve behandelingen gebleken.
Het Trophont-podium
Tomieten die actief aan het eten zijn, bevinden zich in het stadium van trophont. In gecontroleerde experimenten heeft de parasiet 4 tot 5 maanden bij verlaagde temperaturen (12 C (53, 6 F) in de kieuwen van de vis of net onder de huid achtergebleven, en vervolgens andere vissen ontwikkeld en geïnfecteerd toen de watertemperatuur werd verhoogd tot 27 C (80, 6 F) .De tomieten, hoewel ingekapseld in de kieuwen van de vis of onder de huid, zijn bijna onmogelijk om effectief met chemicaliën te behandelen, echter, is bekend dat zoetwaterdruppels de tomieten "exploderen" terwijl "op" de huid van de vis voordat het is de mogelijkheid om in de huid van de vis of kieuwen te graven Hyposaliteit is ook een effectieve behandeling gebleken.
Voedt zich op de lichaamsvloeistoffen en cellen
De trophont voedt zich ongeveer 3 tot 7 dagen voordat hij de gastheer verlaat op de lichaamsvloeistoffen en cellen van de vis. Er is ook gevonden dat trophonts vissen die zijn gestorven actief zullen verlaten, maar dat ze op dit moment niet meteen andere vissen kunnen infecteren, omdat ze extra tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen van protomonts (vrijgegeven tomieten) tot tomonts, net zoals ze zouden doen als ze had een live host verlaten.
Op dit punt beweegt de tomiet naar het substraat gedurende 2 tot 18 uur, waar hij aan het oppervlak en encysts kleeft, waarna het een tomont wordt. Op dit punt, voordat het encystment (8 tot 12 uur) voltooit, staat het open voor een effectieve behandeling. Zodra de cyste volledig is gevormd, is de omhulde tomont ongevoelig voor behandeling.
De encysted tomont verdeelt zich op dit punt vele malen en produceert talloze dochter (ongeveer 100 tot 1000) tomieten. Deze tomieten worden vrijgelaten als theronts, het vrijzwemmende stadium waarin ze andere vissen kunnen infecteren. De theronts kunnen tot 72 dagen nodig hebben om in het water te worden vrijgegeven, waarbij de meeste worden afgegeven tussen 5 en 13 dagen na de vorming. In laboratoriumstudies, Yoshinaga en Dickerson (1994) waargenomen, dat theronts werden vrijgegeven alleen tussen de uren van 02:00 en 09:00, zelfs in totale duisternis; sommigen suggereren dat deze strategie de kans voor theronts vergroot om een gastheer te vinden, omdat veel vissen mogelijk rusten of dichter bij het substraat in deze periode. Na vrijlating zoeken de theronts actief naar een visgastheer en kunnen ze op dit punt gedurende 6 tot 8 uur overleven. Gedurende deze tijd is het theront het meest vatbaar voor behandeling.
De cyclus begint opnieuw
Zodra de theront een gastheer lokaliseert, duurt het slechts 5 minuten om zich in de huid te nestelen terwijl tijdens de invasie van de kieuwen de parasiet binnen 20 tot 30 minuten kan worden ingesloten door een dunne laag cellen. Op dit punt begint de cyclus helemaal opnieuw.
Zodra de parasieten de gastheer hebben verlaten, zijn bacteriële infecties heel gewoon op de plaatsen waar de parasieten de huid en kieuwen van de vis zijn binnengekomen en zijn vertrokken.
