Een gelukkige hond zal meestal dezelfde tekens vertonen als een zelfverzekerde hond. Bovendien kan de staart kwispelen en kan de hond lichtjes hijgen. De gelukkige hond lijkt nog vriendelijker en tevredender dan de zelfverzekerde hond, zonder tekenen van angst.
Speels
Een speelse hond is blij en vrolijk. De oren zijn omhoog, de ogen zijn helder en de staart wankelt meestal snel. De hond kan springen en rondrennen met vrolijkheid. Vaak vertoont een speelse hond de speldboog: voorpoten gestrekt naar voren, hoofd recht vooruit, achterste uiteinde in de lucht en mogelijk wiebelen. Dit is zeker een uitnodiging om te spelen!
opgewonden
Een opgewonden hond zal de lichaamstaal vertonen van zowel een gelukkige als een speelse hond. De hond zal meestal springen en rennen, hijgen en zelfs zeuren. De ogen zijn breed en de tong kan rondhangen. Sommige honden zullen zo opgewonden raken dat ze hyperactief worden; ze kunnen op mensen springen, luid blaffen of de zoomies krijgen.
Opwinding is niet altijd een goede zaak; extreem opgewonden honden kunnen uitgeput of overmatig worden gestimuleerd. Dit kan tot stress en angst leiden. Probeer een opgewonden hond te kalmeren door hem om te leiden naar een trainingsopdracht, op speelgoed te kauwen of te oefenen (zoals buiten lopen). Vermijd fysieke beperkingen of aan de leiband, omdat dit kan leiden tot overstimulatie.
angstig
Een angstige hond heeft vaak een verlaagd hoofd, houdt de oren gedeeltelijk achter en strekt de nek uit. De hond kan ook een gefronste wenkbrauw lijken te hebben. Een angstige hond staat meestal in een gespannen houding met een opgetrokken staart. Het is gebruikelijk om te zien geeuwen, likken van de lippen, of het tonen van het wit van de ogen (walvisoog).
Een angstige hond kan overreageren op de stimulus en kan angstig of zelfs agressief worden. Als u bekend bent met de hond, probeert u misschien de aandacht af te leiden naar iets aangenamer. U moet echter voorzichtig zijn. Probeer de hond niet te provoceren of proberen te kalmeren.
angstig
Een angstige hond vertoont tekenen die lijken op een angstige hond, maar met meer extreme signalen. De hond staat gespannen en laag op de grond met de oren plat achter en de ogen zijn versmald en afgewend. De staart wordt meestal tussen de benen weggestopt en het lichaam beeft vaak. De hond kan zelfs plassen of poepen.
Een angstige hond jankt vaak of gromt en kan zelfs tanden blootleggen in zelfverdediging. Deze hond kan snel agressief worden als hij wordt bedreigd. Probeer de angstige hond niet gerust te stellen, maar verwijder jezelf rustig van de situatie. Als u de eigenaar bent, wees dan zelfverzekerd en sterk, maar troost of bestraf uw hond niet. Probeer de hond naar een minder bedreigende, meer vertrouwde locatie te brengen.
Agressief
Een agressieve hond begint meestal als angstig of angstig. Als de angst en angst voortduren, kan de hond tekenen van agressie beginnen te vertonen. Een agressieve hond plant alle voeten stevig op de grond op een territoriale manier en kan naar voren komen. De oren zijn vastgespeld, het hoofd is rechtdoor en de ogen zijn versmald maar doordringend. De staart is meestal recht, omhoog gehouden en kan zelfs kwispelend zijn. De hond mag tanden blootleggen, de kaak laten kraken en dreunen of dreunen. De haren op de rug kunnen op de rand staan.
Als u in de buurt van een hond bent die deze tekenen vertoont, is het erg belangrijk om voorzichtig weg te gaan. Ren niet. Maak geen oogcontact met de hond. Toon geen angst. Ga langzaam terug naar de veiligheid. Als uw eigen hond agressief wordt, zoek dan de hulp van een professionele hondentrainer om de juiste manier te leren om het gedrag te corrigeren. Opmerking: honden met agressief gedrag mogen nooit worden gebruikt voor de fokkerij.
Onderdanig en Dominant
De concepten van onderwerping en dominantie bij honden worden door veel mensen verkeerd begrepen. Op de foto die hier wordt getoond, spelen de honden. De hond aan de rechterkant neemt een onderdanige positie in (liggend op de buik), terwijl de linker aan de andere kant 'dominant' lijkt te zijn door over de ander te gaan staan.
Het is belangrijk om te begrijpen dat dominantie geen gedrag is, maar een dynamiek in een relatie tussen twee honden. Honden in groepen leggen doorgaans geen starre hiërarchieën vast zoals andere dieren, maar er is soms een "pikorde". Deze dynamiek heeft de neiging zich op natuurlijke wijze te ontwikkelen in groepen honden.
Lichaamstaal dat "dominant" lijkt, is over het algemeen gewoon zelfvertrouwen. Als een hond een onderdanige positie inneemt, kan de ander in een zelfverzekerde houding over de onderdanige hond gaan staan, alsof hij er trots op is dat hij "aan het winnen" is. Terwijl twee honden aan het spelen zijn, zullen ze vaak herhaaldelijk rollen omkeren, waarbij elke beurt een dominante en onderdanige houding vertoont.
Een hond die onderdanig gedrag vertoont, stuurt een bericht dat hij geen bedreiging is. Hij plaatst zichzelf in een positie waarin hij anderen vertelt dat hij geen schade aanricht. Onderdanig gedrag is een keuze, niet iets waarin een hond gedwongen wordt. Dit gedrag kan worden tentoongesteld rond mensen, honden of andere dieren.
Een hond die onderdanig gedrag vertoont, kan zijn hoofd naar beneden houden en zijn ogen afwenden. Zijn staart is meestal laag of in een neutrale positie, maar niet weggestopt. Hij mag op zijn rug rollen en zijn buik blootstellen. De hond kan ook de andere hond of persoon nippen of likken om de passieve bedoeling verder te tonen. Soms zal hij de grond ruiken of anders zijn aandacht afleiden om te laten zien dat hij geen problemen wil veroorzaken. Een hond die onderdanig gedrag vertoont, zal over het algemeen vriendelijk, zachtaardig en niet-bedreigend zijn.
Een hond in een onderdanige houding is niet noodzakelijkerwijs angstig of angstig. De hond kan onderdanig gedrag vertonen als een onderdeel van het spel. Het is belangrijk om de algemene situatie te beoordelen en vervolgens de gezichtsuitdrukking en lichaamstaal van de hond te bekijken om beter te begrijpen wat er gaande is.
