Hondenschurft kan van invloed zijn op elke hond, ongeacht leeftijd, ras of vachttype. Het is zeldzaam dat slechts één hond in een huis met meerdere huisdieren klinische symptomen vertoont. In tegenstelling tot demodectische schurft die niet besmettelijk is, is sarcoptische schurft zo besmettelijk dat meestal als één dier in een huishouden wordt aangetast, alle dieren zijn geïnfecteerd.
Sarcoptic Mange Life Cycle
Sarcoptische schurft, ook bekend als hondenschurft, is een parasitaire ziekte veroorzaakt door Sarcoptes scabei var. canis, een cirkelvormige microscopische mijt met korte benen die zich in de huid nestelt.
Na het graven vormt de vrouwelijke mijt een tunnel en legt dagelijks drie tot vijf eieren. Larven komen binnen drie tot acht dagen tevoorschijn en na het uitkomen sterven degenen die migreren over het oppervlak van de huid van het gastheerdier. Maar de meeste larven blijven in de tunnel of zijn uitsteeksels ("ruistassen" genoemd) waar ze zich ontwikkelen tot nimfen.
Sommige nimfen blijven in de originele tunnels en ruistassen, terwijl anderen graven en nieuwe tunnels vormen. Enkelen dwalen over het huidoppervlak, waar het potentieel voor overdracht naar nog een andere gastheer mogelijk wordt. De volgende rui produceert volwassen mannelijke en vrouwelijke mijten. De cyclus van ei tot volwassen duurt 17 tot 21 dagen. Volwassen vrouwtjes leven ongeveer vier tot vijf weken, terwijl de mannetjes sterven kort na de paring.
Hoe puppy's hondenschurft vangen
Mijten die hondenschurft dragen, worden meestal overgebracht door direct contact tussen hond en hond. De mijt leeft zijn hele levenscyclus op de hond, maar mijten kunnen tot 48 uur bij een gastheer overleven. Dit betekent dat een puppy de mijten kan oppikken door simpelweg op een deken te slapen die wordt gebruikt door een geïnfecteerde hond, of door groomingtools zoals borstels te delen.
Het duurt slechts een week voordat tekenen van ziekte zich ontwikkelen na blootstelling. De mijt geeft de voorkeur aan dunbevolkte delen van het lichaam, zoals het spronggewricht, de elleboog, het gebied rond de ogen en snuit, buik, oorflap en de wortel van de staart.
Tekenen van Sarcoptic Mange
Gravende mijten produceren intense jeuk waardoor de geïnfecteerde puppy kauwt, krabt en wrijft over de getroffen gebieden. De krasreflex in aangetaste pups kan gemakkelijk worden gestimuleerd; door alleen de oorschelp te manipuleren, zal de pup vaak een achterpoot in reactie trappen.
Overmatig krabben resulteert in huidontsteking en rode papels en zweren en secundaire infecties ontwikkelen zich vaak. Korstvorming op het oppervlak van de aangetaste huid, en naarmate de ziekte intensiveert, wordt de huid dikker.
Onbehandelde honden hebben een droge, diep gerimpelde en dikke huid. Een beschadigde huid zorgt ervoor dat losstaand haar eruit valt, en de dunheid van het haar zorgt er op zijn beurt weer voor dat de mijt zich nog beter kan verspreiden.
Diagnose en behandeling
Onbehandeld, kan de ziekte maanden tot jaren aanhouden. Slachtoffers met een voorbijgaande mijtinfestatie worden prikkelbaar en zijn rusteloos en beginnen vervolgens af te vallen. De diagnose is gebaseerd op tekenen van ziekte en op het vinden van de mijt bij microscopisch onderzoek van huidafkrabsels.
Puppy's behandelen met schurft
Schurft kan moeilijk zijn om te diagnosticeren omdat de mijten moeilijk te vinden kunnen zijn; slechts ongeveer 30 procent van de gevallen van hondenschurft lokaliseert daadwerkelijk een mijt in huidafkrabsels. Om deze reden kan de aandoening worden verward met seborrhoea, vlooienallergie of andere huidaandoeningen.
Behandeling is vaak de beste diagnose. Honden die gunstig reageren op therapie worden geacht schurft te hebben. De behandeling bestaat uit het knippen van de vacht van de puppy, baden met een anti-seborrheic shampoo en behandelen met een miticide oplossing van uw dierenarts.
Omdat de aandoening zo besmettelijk is, moeten alle honden en katten in contact met het getroffen dier worden behandeld. Sommige puppy's kunnen drager zijn van de mijt, zonder ooit klinische symptomen te vertonen.
Verschillende effectieve scabiciden zijn verkrijgbaar bij een dierenarts. Meerdere behandelingen gedurende meerdere weken zijn over het algemeen nodig voor bevredigende resultaten. Ivermectine, dat de actieve ingrediënt is in sommige hartwormpreventiva, is ook effectief tegen sarcoptische schurft.
Secundaire infecties reageren in het algemeen op de gemedicineerde shampoos en miticide therapie, dus antibiotica zijn meestal niet nodig. In ernstige gevallen van sarcoptische infectie kan echter het gebruik van gelijktijdige therapie gerechtvaardigd zijn. Een goed gebalanceerd puppy-dieet van hoge kwaliteit voor getroffen pups is ook belangrijk.
Hoe Puppy Mange mensen beïnvloedt
Hondenschurft heeft bijna uitsluitend betrekking op honden, maar kan ook huidaandoeningen veroorzaken bij katten of bij mensen. Het treft meestal eigenaren die de pup in hun bed laten slapen of die de pup veel vasthouden.
Bij mensen veroorzaakt de mijt jeuk en ontsteking, en langdurige blootstelling kan zweren veroorzaken. De mijt reproduceert zich echter niet op mensen en het genezen van de puppy geneest meestal ook de eigenaar binnen zeven tot 28 dagen na behandeling van de betreffende hond.
Na uitharding zijn honden niet immuun voor herinfectie. Een deel van de behandeling moet het desinfecteren van het beddengoed van de hond, trimhulpmiddelen, kraag en dragers omvatten om herbesmetting te voorkomen. Verminderde blootstelling aan andere honden en een krachtige behandeling bij de eerste waarschuwing houden uw puppy vrij van deze ziekte.
