Is uw paard te dik of te dun? Er zijn een paar verschillende manieren om de conditie en het gewicht van een paard te beoordelen. Voor de meesten van ons zijn er echter drie criteria: te dik, te dun en precies goed. Alles behalve 'gewoon goed' is een reden tot zorg en een verandering in het dieet van het dier, huisvesting en werklast is in orde. Gewicht vertelt niet het hele verhaal als het gaat om de gezondheid van een paard, maar is een indicatie van de algehele conditie.
Te dik
Hoe bepaal je of je paard te dun of te dik is? Er zijn enkele belangrijke gebieden om naar te kijken. Het eerste gebied bevindt zich boven de ribben, tussen de omtrek en de lendenen. Hier zou je de ribben gemakkelijk onder je vingers kunnen voelen, maar ze niet zien. Het kan moeilijk zijn om de ribben op een 'te dik' paard te voelen. Een te dik paard kan langs de bovenkant of langs de zijkanten van de nek een 'kam' of vetkussen hebben waar de manen tevoorschijn komen. Dit is anders dan de top die door hengsten is ontwikkeld en kan heel moeilijk aanvoelen. De rug kan vlak zijn of er kan een uitgesproken dip langs de wervelkolom zijn. Ik heb hele dikke paarden gezien met zo'n diepe vouw op hun rug dat je zou denken dat het water zou vangen in de regen.
Zeer dikke paarden ontwikkelen dikke vullingen aan beide zijden van de staartkop en achter de punt van de elleboog in het gebied van de singel. Al te dik zal het rond kijken, weinig spierdefinitie hebben, met heupen die 'apple cheeked' zijn over de top. Het paard kan ook een 'hooibuik' hebben, maar magere paarden kunnen ook hooikoepels hebben - opgezwollen buiken vanwege de inname van grote hoeveelheden voer.
Te dik voor een paard is niet alleen een aandoeningprobleem. Samen met 'te dik' komt het risico op hoefbevangenheid, EMS, meer druk op de gewrichten en het cardiovasculaire systeem en slechte vruchtbaarheid. Te dik bij volwassen paarden is een gezondheidsrisico, maar te dik in jonge dieren is zelfs een groter probleem omdat gewrichten en botten ernstig en permanent kunnen worden beschadigd.
Zonder afbreuk te doen aan de voeding die het paard nodig heeft, zal het te dikke paard moeten afvallen. Dit kan het beste geleidelijk worden gedaan, omdat paarden, net als mensen, gezondheidsproblemen kunnen ontwikkelen als het gewicht te snel verloren gaat. Paarden hebben nog steeds gras of hooi nodig, maar in kleinere hoeveelheden met regelmatige tussenpozen. Het verlaten van een paard met een lege maag kan ook leiden tot zweren van paarden. Rassen zoals Quarter Horses en de meeste pony's die 'easy-keepers' zijn, kunnen heel gemakkelijk te dik worden.
Te mager
Een te dun paard zal benig zijn en spierdefinitie is de enige contour. Op een heel dun paard zullen zelfs de spieren wegkwijnen, dus het paard ziet er verzonken en mager uit. Het is gemakkelijk om een te dun paard te verwarren met een paard in een zeer fitte, gespierde toestand zoals renpaarden en lange afstandspaarden. Deze paarden dragen niet heel veel lichaamsvet, maar hun spieren zijn goed gedefinieerd en sterk. Het te magere paard kan ooi hals kijken, de schoft kan erg uitgesproken lijken en de wervelkolom kan gemakkelijk onder de huid worden gevoeld. De ribben en heupbeenderen zijn mogelijk scherp zichtbaar en gemakkelijk voelbaar en de lendenen lijken verzonken.
Paarden worden te dun om een aantal redenen, waaronder gebrek aan voedsel, stress of ziekte. Het is belangrijk om te ontdekken waarom een paard mager is, om de juiste voeding of behandeling te bieden. Als een gestrest paard ook zweren heeft, moet de omgeving worden veranderd en de zweren worden behandeld. Merries die veulens zijn, kunnen snel afvallen, vooral wanneer het moederschap plaatsvindt wanneer hitte en bijtende insecten op hun hoogtepunt zijn. Sommige rassen zoals Volbloeden en Arabieren kunnen 'harde keepers' zijn en gemakkelijk 'te dun' worden.
Precies goed
Het paard dat perfect is, heeft ribben die voelbaar zijn, maar niet zichtbaar. Spierdefinitie is zichtbaar, zonder pads van zacht vet om de nek, omtrekgebied of heupen. Het paard ziet er niet mager of rond, maar glad uit. De nek ziet er glad uit zonder cresty of mager te zijn.
Er zijn een paar systemen die door dierenartsen worden gebruikt om de conditie van het lichaam te beoordelen. De meest gebruikelijke methode is de Henneke Body Condition Chart. Paarden worden gescoord op een schaal van één tot negen, waarbij één 'slecht' is en negen 'extreem dik'. Toen we Trillium voor het eerst ontmoetten, was ze ongeveer 1, 5. Momenteel is ze ongeveer 7, 5 en is ze op dieet gegaan. De universiteit van Kentucky biedt een nuttige PDF die beschrijft hoe de Henneke-toestandskaart moet worden gebruikt en legt de scoremethoden uit.
