Voor het eerst ontdekt in 1935 in Queensland, Australië, was de bron van Q-koorts een mysterie voor de Aussies, dus noemden ze de koorts "Q" voor "query". Verder onderzoek wees uit dat de rickettsia-bacterie werd genoemd Coxiella burnetii was de boosdoener, dus deze zeer besmettelijke ziekte is klinisch bekend als Coxiellose en het treft, honden, katten en hun mensen, evenals herkauwers zoals vee.
Door deel te nemen aan de reeks door teken overgedragen ziekten, zoals rickettsiose, de ziekte van Lyme, tularemie en verscheidene anderen, wordt Q-koorts overgedragen door verschillende soorten teken en kan ook worden gecontracteerd door honden via inhalatie of inname van geïnfecteerd geboorteweefsel of -vloeistoffen. Eenmaal in het lichaam, de C. burnetii organisme binnendringt in de lever, het zenuwstelsel en de urinewegen, waar het vrij gelukkig leeft en vaak geen merkbare tekenen van ziekte veroorzaakt. Als het echter onopgemerkt blijft, kan er meer ernstige ziekte ontstaan.
De risico's van Q-koorts voor honden en hun mensen, wijze van overdracht en de kruisverbinding.
Q-koorts komt meestal voor bij mensen wanneer boerderijdieren zoals geiten, schapen en runderen doodgeboren nakomelingen zijn of ongewone of misvormde baby's krijgen, omdat de hoogste concentratie van het Coxiella-organisme wordt aangetroffen in geboorteweefsel. Doorgaans worden de mensen die voor deze dieren zorgen tijdens het arbeidsproces ziek na blootstelling aan de placenta, bloed, urine, ontlasting en melk door in de lucht zwevend materiaal in te ademen.
Zodra een hond is geïnfecteerd met Q-koorts, lopen mensen een risico op overdracht. Bijgevolg is een van de belangrijkste zorgen van Q-koorts bij honden dat het als een zoönotische aandoening aan mensen kan worden overgedragen. Q-koorts is een specifieke zorg voor hondenfokkers omdat een geïnfecteerde teef enorme hoeveelheden van de bacteriën zal produceren geconcentreerd in de placenta, geaborteerde foetus of voortplantingsweefsels die tijdens de bevalling van puppy's aan handlers kunnen worden overgedragen. Als de ziekte niet gediagnosticeerd wordt, is de ziekte mogelijk fataal voor de moeder.
Bovendien wordt Q-koorts, vanwege het vermogen van de bacterie om in de lucht te verblijven en overdraagbaar te zijn via inhalatie, erkend als een levensvatbare keuze in bioterrorisme. Moeilijk om zich te ontdoen van, coxiella bacteriën zijn resistent tegen desinfecterende middelen, hitte en drogen. Als het eenmaal in pels en vezels zit, zijn de bacteriën lange tijd levensvatbaar en worden ze snel in de lucht gelanceerd. Het enige dat coxiella doodt is hoog-hitte pasteurisatie.
Bloei in reservoirs van vogels en knaagdieren, coxiella-bacteriën infecteren teken, die dan vectoren van de ziekte worden die het naar dieren in het wild, boerderijdieren en honden en katten verspreidt via hun beten en via de inademing van tekenuitwerpselen die van de vacht van het dier worden afgeworpen en worden in de lucht. Honden lopen minder risico op de ziekte dan landbouwhuisdieren en Q-koorts komt over de hele wereld voor, behalve in Nieuw-Zeeland.
De coxiella-organismen zijn sterke bacteriën die tot zes maanden lang goed overleven in lucht, grond en stof. Honden die toegang hebben tot besmette karkassen van dieren in het wild of worden blootgesteld aan zieke boerderijdieren in een geïnfecteerde omgeving, lopen het grootste risico op de ziekte.
Symptomen of klinische ziekteverschijnselen om op te letten bij Q-koorts.
Omdat veel honden niet merkbaar ziek worden van Q-koorts, kunnen de symptomen van de ziekte asymptomatisch of niet-bestaand of vaag of niet-specifiek zijn, waardoor Q-koorts moeilijk te diagnosticeren is. Maar onthoud dat als de infectie niet wordt opgemerkt, de infectie zal toenemen en een sterke risicofactor is voor reproductieve problemen of overlijden. Wanneer honden wel waarneembare ziekteverschijnselen hebben, kunnen ze het volgende bevatten:
- Koorts
- loomheid
- Depressie
- Verlies van eetlust.
- Abortus
- Abnormale geboorte met misvormde, zieke of doodgeboren nakomelingen.
- Epileptische aanvallen
Hoe wordt Q-koorts bij honden gediagnosticeerd?
Als uw hond een moeilijk of abnormaal geboorteproces heeft ondergaan dat resulteert in zieke of doodgeboren nakomelingen, moet u onmiddellijk een diergeneeskundig advies inwinnen vanwege de overdraagbare aard van de ziekte en de risico's die dit met zich meebrengt voor uw hond - het kan dodelijk zijn als het onbehandeld blijft. Helaas is er een gebrek aan kennis over Q-koorts, en het gaat vaak niet ontdekt met een trieste uitkomst voor de hond, en misschien de mens wordt besmet.
Een definitieve diagnose van Q-koorts is gebaseerd op weefselkweek van de geïnfecteerde hond of de geaborteerde foetus. Ook worden serologische tests gebruikt om antigenen te onthullen die overeenkomen met de ziekte. Deze speciale soorten bloedtesten isoleren het organisme uit het bloed door het gebruik van kippenembryo's of muizencelculturen. Een urine-analyse isoleert op dezelfde manier de ziekteverwekker. Routine bloedtesten zijn niet voldoende voor de diagnose omdat ze geen coxiella-infectie vertonen.
Wat is het behandelingsprotocol voor Q-koorts en hoe lang duurt het voordat mijn hond herstelt.
Momenteel bestaan er twee methoden voor de behandeling van Q-koorts met het antibioticum tetracycline. Een daarvan is wanneer de symptomen waarneembaar zijn - in dit geval wordt het oraal toegediend en als de tests positief zijn voor de bacteriën, is een regelmatige dosering aangewezen. Tetracycline wordt ook profylactisch gebruikt door het antibioticum toe te voegen aan het drinkwater van een drachtige of moedersmoeder - de methode die doorgaans wordt gebruikt voor besmette landbouwhuisdieren.
De prognose voor uw hond is veelbelovend als Q-koorts op tijd wordt opgevangen en antibiotica snel worden toegediend.
Kan ik op de een of andere manier voorkomen dat mijn hond Q-koorts krijgt en tips voor het voorkomen van tikken?
Hoewel er vanaf 2018 commerciële vaccins zijn ontwikkeld voor Q-koorts voor mensen, is er geen beschikbaar voor honden in de Verenigde Staten. Om Q-koorts bij honden te voorkomen, is preventie een belangrijk middel om het uit te dagen. Zoals bij elke andere tekenziekte, is de eerste verdedigingslinie altijd tekenpreventie medicatie - betaalbaar, eenvoudig toe te dienen, volledig effectief en specifiek geformuleerd om teken op hun weg te houden - een verstandige keuze voor elke hondenouder.
Verminder de kans dat uw hond in contact komt met teken thuis en in de vrije natuur:
- Houd uw gazons en gebladerte kort getrimd.
- Verwijder puin, afval en houtstapels.
- Breng een perimeterbehandeling van teekpesticide aan op uw eigendom, doe het zelf of huur een professional in.
- Wandelingen langs de paden, wandelen en kamperen zijn allemaal leuk voor je hond, maar houden hem uit de dichte borstel en controleren hem actief na elk uitje op teken.
- Als u teken op uw hond vindt, verwijder deze als u weet hoe, of breng hem naar de dierenartsen voor verwijdering. Houd er rekening mee dat verschillende soorten teken, bijna overal te vinden, Q-koorts kunnen uitzenden.
